Haal asem!

Haal asem!

Ek het deur die narkose newels heen die dokter wat die operasie gedoen het (toevallig ook ‘n huisvriend) hoor roep:

“Haal asem!”

en ‘n diep asemteug geneem. Dit was na ‘n roetine operasie toe die narkotiseur my nie weer sover kon kry om self te begin asemhaal nie. Hierdie was die tweede maal in my lewe dat ek asemnood gehad het. Die eerste keer was toe ek as peutertjie kop eerste in ‘n drom water beland het. Die grootmense moes met angstige uitroepe en gebede ‘n klein dogtertjie wat reeds blou in die gesig was, weer aan die asemhaal kry. In albei gevalle het hulle nie tou opgegooi nie, maar aanhou veg. In albei gevalle moes daar groot vreugde gewees het – en ek was weereens bevoorreg om te lewe.

Dit laat my so dink aan die skeppingsverhaal waar God die mens gevorm het en

“lewensasem in sy neus geblaas”

het (Genesis 2:7 – 1983 Vertaling), as’t ware gesê het:

“Haal asem!”

En ook toe ek die dag Jesus as my Verlosser aangeneem het, het Hy sy Gees gegee om in my hart te werk, om vir my

“krag en liefde en selfbeheersing”

(2 Timoteus 1:7 – 1983 Vertaling) te gee. Hy het vir my die voorreg gegee om te lewe en dit in oorvloed.

Die vraag is: Wat maak ek met hierdie nuwe lewe wat Hy vir my gee? Vergeet ek deur die loop van ‘n besige dag dat Jesus sy lewe vir my afgelê het sodat ek vir ander van hierdie nuwe lewe kan vertel, nie net deur my woorde nie, maar veral deur my optrede? Sien ek ‘n ander se hart raak, ‘n hart waarin die Gees van die Here besig is om te werk, om lewe te skep? Of kelder ek daardie kosbare werk deur ‘n skewe opmerking? Vergeet ek dat my lewe alles behalwe van dankbaarheid getuig as ek kla oor die regering se hantering van lockdown, as ek deur my voorbeeld van growwe taal of oneerlike optrede die Here se Naam oneer aandoen? Vergeet ek dat die voorreg van asemhaling my eintlik herinner aan die lewe, die nuwe lewe, wat ek in Christus het?

Ek self vind dat dit baie help om vroegoggend of iewers deur die dag my te onttrek van die geroesemoes en tyd inruim om ‘n stil plek te vind waar ek God se sagte fluisterstem diep in my gees kan hoor. Soos wat ek biddend deur die Bybel werk, leer ek om te kan onderskei tussen die stem van die Gees en daardie eie ek-stemmetjie wat my van die wal af in die sloot gaan help. Dan kan ek daagliks kies om oomblik vir oomblik die krag van die Heilige Gees in gebed vir my toe te eien (geestelik diep asem te haal) en vanuit hierdie krag ‘n verskil in die wêreld te gaan maak. Dan gaan ek met die liefde en vreugde wat Hy in my gee vir ander bemoedig en moontlik help om diep asem te haal.

‘n Liggaam wat nie asemhaal nie, is ‘n lyk. So is die geloof wat nie dade word nie, ook dood.

(Jakobus 2:26 – Nuwe Lewende Vertaling)